کد مطلب:30446 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:24

گنجینه پرسمان » اعتقادات

چرا تمام غم هاي عالم و تنگناهاي دنيا را به نام انسان نوشته اند؟

انسان چون موجودي است كه بايد در عالم طبيعت زندگي كند تا به كمال برسد و جهان طبيعت، عالم تزاحم است و لازمة جهان تزاحم از دست دادن بعضي از خواست ها است و وقتي آدمي به خواسته اش نرسيد، ناراحت مي شود، پس وجود ناراحتي و تنگناها از لوازم جهان طبيعت است.

خداوند فرمود: ما انسان را در رنج و مشقت آفريديم.

موجودي كه در رنج و گرفتاري آفريده مي شود، مجبور است با آن مبارزه كند و در اين راه متحمّل صدمات فراواني خواهد شد كه يكي از آن غم ها و تنگناها است.

ماهيت زندگي انسان ها با رنج و مشكلات قرين است. از همان ابتداي تشكيل نطفه در رحم، هم جنين و هم مادر گرفتار مشكلات عديده اي مي شوند و اين تازه آغاز داستان خلقت است. وقتي جنين به دنيا مي آيد، در هر دوره اي از زندگي اش با سختي هاي فراواني روبرو مي شود. تمام موجودات از جمادات (سنگ ها و اجسام بي جان ديگر) تا نباتات (گياهان و درختان) و حيوانات بي شعور (اسب، گاو، شتر و ...) همه داراي يك مقصد معيني هستند كه خداوند براي آن ها تعيين نموده و به بيش از آن دست نمي يابند. اما انسان موجودي است كه مقصدش را خود تعيين مي كند كه آيا سعادت و خوشبختي ابدي مي خواهد يا شقاوت ابدي.

ماهيت او مانند ظرف خالي است كه استعداد و توانايي هر چه را دارد، اما بايد شرايط، زمينهها، آگاهي ها و امور بسياري مهيا شود تا آن استعدادها شكوفا شود. سختي ها و مشكلات يكي از زمينه ها و شرايط است.

آهن در كوره هاي داغ و حرارت بالا آبديده و فولاد مي شود. انسان بايد در كورههاي امتحاني كه دستاوردي جز رنج و غم ندارد، قرار گيرد و آبديده شود. بهشت را به بها دهند، نه به بهانه.

قرآن مي فرمايد: البته شما را به اندكي ترس و گرسنگي و بينوايي و بيماري و نقصان در مال و جان و محصولات امتحان كنيم و به صابران بشارت ده.

آيا ثمرة ترس، گرسنگي، بيماري، از دست دادن عزيزان، متحمل شدن خسارتهاي مالي و جاني چيزي جز غم مي تواند باشد؟ البته چون دار دنيا فاني است، پس با صبر كردن مي توان به مقصدي پايدار و نعمت هاي ابدي رسيد تا براي هميشه از غم ها نجات يافت.